Op een ochtend werd ik gebeld door een jongeman. Zijn vader was sneller dan verwacht in het ziekenhuis overleden. Zijn vraag was of ik hem en zijn familie kon begeleiden. Omdat ik niet in de gelegenheid was om in uitgebreid in gesprek te gaan heb ik voorgesteld om, wanneer ik ruimte had terug te bellen. Ook moest ik in mijn hoofd even schakelen om te kijken of het wel paste in mijn agenda.

Ondertussen stuurde de zoon mijn een appje dat de familie niet veel wensen had, maar ondanks dat heb je toch altijd achter de schermen dezelfde tijd aan voorbereidingen nodig. Zodra ik weer in de auto zat heb ik de jongeman gebeld en naar hun wensen geluisterd en besloten dat ik deze familie kon begeleiden. We spraken af dat ik een uurtje later bij de familie zou zijn.

Ik werd ontvangen en met een kop koffie en al pratende werden hun wensen mij duidelijk. Haar man, zijn vader wilde in alle eenvoud, zoals hij de laatste jaren geleefd had, ook in eenvoud zijn afscheid laten plaats vinden. Hij had niks met aula’s en condoleances. Door samen in gesprek te gaan kon ik de ideeën en regels vertellen en samen met hun wensen kwamen we tot een mooi afscheid. Nadat meneer verzorgd en gekleed was hebben wij hem nog voor 1 dag naar huis gebracht, zijn geliefde plek midden in de mooie natuur. Zo konden de mensen die hem lief waren op persoonlijke uitnodiging, ongedwongen afscheid nemen in huiselijke kring met een kop koffie, drankje en een hapje. Ook konden de huisdieren hem zo nog een keer zien en ook op deze manier afscheid nemen. Een dag later heb ik ’s avonds, met mijn zorgteam, meneer weer thuis opgehaald. Samen met zijn gezin hebben we meneer naar de poort van zijn huis begeleid. Iedereen had een kaarsje in zijn hand, maar dit gebaar paste waarschijnlijk toch niet zo bij meneer, want de kaarsjes waaiden steeds weer uit… alsof het zo moest zijn.

Bij de poort zwaaide zijn gezin hem uit en gingen wij met meneer op pad. De volgende dag mocht ik meneer begeleiden naar het crematorium, op de manier zoals hij en zijn gezin hadden gewenst. Zo heeft ieder zijn eigen leven geleefd en ook zo zijn eigen wensen bij het afscheid. Gewoon…. omdat iedere uitvaart zorg verdient.