Als iemand niet meer thuis woont, maar in een verzorgingshuis is het bij overlijden mogelijk dat, in overleg met de zorg, in het appartement van degene die is overleden de opbaring plaatsvindt. Dit is ook een thuisopbaring. Dit kan gebeuren op bed of we leggen de overledene meteen in de kist of mand. Beide opties zijn mogelijk.

De familie ervaart dit meestal als erg fijn, zo kunnen zij op hun eigen moment en manier nog even naar hun dierbare toe, zijn ze niet aan tijd gebonden en kunnen ze ook afscheid nemen van het appartement en alles wat er altijd was. Ook voor de zorgmedewerkers en medebewoners is dit een fijne mogelijkheid. Zo kunnen ook zij op hun manier afscheid nemen van iemand die ze misschien al jaren verzorgd en mee samen geleefd hebben en ook een band mee hebben opgebouwd.

Zo had ik laatst ook een opbaring in het appartement van een bewoonster. De dame was op een gezegende leeftijd overleden en zij verbleef ook na haar overlijden in haar appartement. In overleg kwam de zorg met hun bewoners afscheid nemen. Er was alle ruimte en tijd voor. Er kwam een medebewoonster naar mij toe of ze mij iets mocht vragen: ‘Natuurlijk, altijd!’

‘Is deze aula van jou?’ Nu wist ik toevallig dat deze dame een vorm van dementie heeft en ik kreeg een glimlach op mijn gezicht. ‘Nee mevrouw, hier woonde deze dame toch, toen ze nog leefde.’ Je zag de dame even denken en gaf toen als reactie: ‘Ooh, dus als ik doodga heb ik in mijn slaapkamer ook een aula’. ‘Nou mevrouw, als dat u wenst is dat zeker mogelijk’. Nu kwam er op het gezicht van de dame een grote glimlach tevoorschijn, voor zover ze mijn antwoord helemaal begrepen had. Wat mooi dat ze op deze manier eigenlijk ook aangaf wat voor haar mooi zou zijn, als het haar tijd is.

Dus waar u ook overlijdt, er is altijd een keuze die bij u of u dierbare past. U moet doen wat voor u goed voelt, dat is het allerbelangrijkste. Wilt u hierover eens vrijblijvend met mij praten? Neem dan contact met mij op.

Gewoon…. omdat iedere uitvaart zorg verdient.

Foto: Ter illustratie