Begin dit jaar werd ik gevraagd of ik bij een dame op bezoek wilde komen. Ze was ongeneeslijk ziek en het proces versnelde. Tijdens een kopje thee gingen we in gesprek over haar ziekte en kwamen al pratende terecht bij haar laatste wensen. Ze vond het moeilijk om het leven te moeten loslaten. Ze heeft een dochter die psychisch beperkt is en de moeder-dochterband is erg sterk. Mede hierdoor kan de dochter moeilijk met het naderende afscheid omgaan.

Tijdens ons gesprek kwam naar voren dat de dochter waarschijnlijk niet bij de uitvaart aanwezig zou zijn, maar de dochter was al wel druk bezig om schilderijen te schilderen en gedichten te schrijven over, en voor het naderende afscheid.

Ik heb de dochter bezocht om kennis te maken, om met haar in gesprek te gaan en of zij nog wensen en ideeën had over het naderende afscheid van haar moeder. Ik gaf haar ideeën en tips van wat de mogelijkheden zijn om herinneringen te maken. Ze werd er enthousiast van, want zo bleef haar moeder altijd bij haar.In overleg hebben we van kleding van moeder een troostbeer laten maken. Deze beer wordt met de hand gemaakt en de stof van de kleding van moeder wordt erin verwerkt. Dit geeft troost en steun op moeilijke momenten. Toen de beer klaar was heb ik de familie de beer gebracht zodat, als het moment daar was, moeder haar dochter de beer kon geven. Ze heeft haar dochter de troostbeer gegeven met al haar liefde erin, met steun en kracht voor haar dochter.
Na lang dragen van de ziekte heeft zij het leven kunnen loslaten, omdat ze wist dat het met haar dochter ook goed zou komen. Bij de afscheidsdienst was de dochter inderdaad niet aanwezig, maar door de schilderijen die we er neer hadden gezet, haar gedichten die werden voorgelezen en het kaarsje dat we speciaal voor haar hebben aangestoken, was de dochter toch een beetje bij ons. Op haar zeventigste verjaardag hebben we definitief afscheid genomen van moeder.

De persoonlijke benadering en het intensieve contact met de mensen maakt mijn werk zo bijzonder en stopt dus niet bij het ‘alleen maar regelen’ van de uitvaart. Het maakt mijn werk dankbaar.

Gewoon ‘Omdat iedere uitvaart zorg verdient!