Steeds vaker word ik gevraagd om met mensen die ongeneselijk ziek zijn in gesprek te gaan over hun naderende einde. Wat zijn hun afscheidswensen en hoe zien zij hun afscheid als hun tijd daar is? Het is bijzonder dat ik in die periode van hun leven, waarbij de wereld op de kop staat, binnen stap en word toegelaten om over het meest moeilijke onderwerp te komen praten. Vaak hebben ze wel ideeën, maar weten niet welke mogelijkheden er zijn. Doordat we er samen over in gesprek gaan ontstaan vaak de mooiste dingen.

Regelmatig maken we al samen een afscheidskaart. Zo worden de eerste wensen al in uitvoering gebracht en dit geeft rust. Hoe het afscheid er verder uit moet zien werken we samen uit. Als de behoefte er is bezoeken we locaties of crematoria, om te kijken of die locatie wel zo geschikt is als gedacht. Ook moet er ruimte zijn voor de kinderen en/of kleinkinderen als zij erbij betrokken zijn. Door ook met hen in gesprek te gaan wordt de angst voor de dood minder groot en vaak minder eng.

Als de dood zijn intrede doet, bellen de nabestaande mij en ik zet het afscheid zoals gewenst in gang. Zo is er ook tijd, rust en ruimte voor de nabestaanden om afscheid te nemen van de overledene, zonder dat er op dat moment te veel moeilijke keuzes gemaakt te hoeven worden. Het is allemaal al moeilijk genoeg…

Gewoon…
‘Omdat iedere uitvaart zorg verdient!