Na vele mooie en vertrouwelijke gesprekken bij hem thuis, kreeg zijn afscheid steeds meer vorm. Aangezien hij alleen was, wilde hij zijn zussen niet lastigvallen met zijn afscheid. Zij deden immers al zoveel voor hem, vond hijzelf. Hij wilde dat zijn uitvaart zou gaan zoals hij voor ogen had en deelde zijn wensen alleen met mij. Hij zei vaak: ‘Wat zullen mijn zussen verrast zijn’. 

Het afscheid kwam toch veel eerder dan verwacht en ik werd gebeld door de familie of ik wilde komen. In ons eerste gesprek, sommigen kenden mij niet, kon ik de wensen van hun broer met ze delen. Ze waren verrast, maar ook erg dankbaar wat wij ondertussen samen toch geregeld en besproken hadden. Dit gaf hun zoveel rust, de moeilijke keuzes waren immers al gemaakt.  Zo konden zij samen afscheid van hun broer nemen, in zijn geliefde ouderlijk huis wat hij zo graag wilde. Tussen de kleurrijke bloemen en zijn gesigneerde FC Twente shirt, met allemaal handtekeningen gekregen van alle neven en nichten. Dankbaar dat ik zover met hem mee mocht gaan tijdens zijn laatste stukje van zijn leven, dat hij mij toeliet, ik zijn hand vast mocht houden en zijn verdriet mocht zien. Bij mij kon hij op dat moment zijn hart luchten. Dankbaar dat ik het vertrouwen van de familie kreeg om de uitvaart vorm te geven zoals hij het gewenst had. 

Met veel liefde heb ik deze lieve familie mogen begeleiden, met een lach en een traan.