Wat me de laatste tijd steeds vaker opvalt, is dat veel mensen in hun laatste levensfase het moeilijk vinden om over hun afscheid te praten. Soms uit angst, soms om hun dierbaren te beschermen tegen verdriet. Het gesprek wordt uitgesteld, of helemaal niet gevoerd. En dan haalt de tijd hen in.

Wanneer het moment van overlijden daar is en ik door nabestaanden gebeld word, merk ik vaak dat er nog zoveel onduidelijk is. Er moeten keuzes gemaakt worden zonder dat iemand weet wat de overledene zelf gewild zou hebben. Nabestaanden hopen dan dat ze het juiste doen. Regelmatig hoor ik: “Doe maar zo goedkoop mogelijk.” Maar wat is goedkoop? Een afscheid is geen standaardpakket, het is een persoonlijke gebeurtenis, afgestemd op wie iemand was en op wat bij de familie past. En bijna iedere keuze brengt kosten met zich mee.

Juist daarom is het waardevol om, zolang het kan, samen over het afscheid te praten. Zeker in de laatste levensfase kan dat veel rust brengen. Als wensen al duidelijk zijn, weet de familie waar ze aan toe is en kan ik op het moment van overlijden sneller schakelen. Soms kunnen er zelfs al voorbereidingen worden getroffen, juist in de momenten dat je nog samen bent.

Een goede voorbereiding geeft ruimte. Ruimte om echt afscheid te nemen, terwijl je dierbare er nog is.

Mijn advies is daarom: probeer bij leven het afscheid zo veel mogelijk te bespreken en, waar mogelijk, te regelen. Het geeft niet alleen jezelf, maar ook je nabestaanden rust en ruimte.

Gewoon….

omdat iedere uitvaart zorg verdient.