Haar laatste wens
Enkele jaren geleden kwam ik in contact met 2 dames, vriendinnen en levenspartners, die met mij hun afscheidswensen wilden bespreken. Aangezien ze geen kinderen hadden,
wilden ze alles goed regelen voor het geval een van hen iets overkwam. Door de jaren heen hielden we contact en samen hebben we mooie locaties bezocht om een goede keuze te maken. Toen een van de dames in het ziekenhuis werd opgenomen werd ik gebeld en toen ze toch onverwachts overleed, wist ik wat mij te doen stond en ben ik direct begonnen met het regelen van de noodzakelijke dingen.
Haar afscheid was intiem en anders dan we normaliter gewend zijn. Na het mooie afscheid gingen haar partner en ik de volgende dag samen naar het crematorium om haar het laatste stukje samen te begeleiden, zoals ze had gewenst. Ook het ophalen van de asbus, enkele weken later, deden we samen. Met toestemming van de grondeigenaar gingen we samen naar hun geliefde plek om haar uit te strooien. Toen we aankwamen werden we hartelijk begroet en liepen we door naar het bewuste plekje. Er stond een harde wind. We maakten nog een grapje: ‘Niet tegen de wind in uit strooien, anders nemen we haar weer mee naar huis.’ Samen gaven we haar terug aan de natuur, zo bijzonder en mooi. Toen we terugliepen had hij de eigenaar de koffie voor ons klaar staan.
Onderweg naar huis kwamen we langs een pannenkoekenhuis en er ontstond spontaan het idee om een pannenkoek te gaan eten. Zo hebben we samen zitten napraten. Het leven van haar partner zo afsluiten was liefdevol en warm en zo was de cirkel weer rond. Ook voor mij is dit altijd weer een bijzonder en mooi moment dat je zo dichtbij mag komen in zo’n verdrietig moment van afscheid nemen. Dankbaar dat ik er kan en mag zijn voor deze lieve dame.
Gewoon…. omdat iedere uitvaart zorg verdient.
wilden ze alles goed regelen voor het geval een van hen iets overkwam. Door de jaren heen hielden we contact en samen hebben we mooie locaties bezocht om een goede keuze te maken. Toen een van de dames in het ziekenhuis werd opgenomen werd ik gebeld en toen ze toch onverwachts overleed, wist ik wat mij te doen stond en ben ik direct begonnen met het regelen van de noodzakelijke dingen.
Haar afscheid was intiem en anders dan we normaliter gewend zijn. Na het mooie afscheid gingen haar partner en ik de volgende dag samen naar het crematorium om haar het laatste stukje samen te begeleiden, zoals ze had gewenst. Ook het ophalen van de asbus, enkele weken later, deden we samen. Met toestemming van de grondeigenaar gingen we samen naar hun geliefde plek om haar uit te strooien. Toen we aankwamen werden we hartelijk begroet en liepen we door naar het bewuste plekje. Er stond een harde wind. We maakten nog een grapje: ‘Niet tegen de wind in uit strooien, anders nemen we haar weer mee naar huis.’ Samen gaven we haar terug aan de natuur, zo bijzonder en mooi. Toen we terugliepen had hij de eigenaar de koffie voor ons klaar staan.
Onderweg naar huis kwamen we langs een pannenkoekenhuis en er ontstond spontaan het idee om een pannenkoek te gaan eten. Zo hebben we samen zitten napraten. Het leven van haar partner zo afsluiten was liefdevol en warm en zo was de cirkel weer rond. Ook voor mij is dit altijd weer een bijzonder en mooi moment dat je zo dichtbij mag komen in zo’n verdrietig moment van afscheid nemen. Dankbaar dat ik er kan en mag zijn voor deze lieve dame.
Gewoon…. omdat iedere uitvaart zorg verdient.
